Renners in de grote oorlog wiki
Advertisement



4 oktober 1917 -|- Tom Gascoyne[]

Gascoyne Thomas1
Gascoyne Thomas 1901

New York Daily Tribune, 22-07-1901

Thomas Jepson Gascoyne - Derbyshire Times

Thomas Jepson Gascoyne als soldaat (Derbyshire Times, 11-12-1917)

Gascoyne Thomas monument1

Naam op de Menenpoort

Thomas Jepson Gascoyne werd geboren op 17 augustus 1876 te Whittington (Derbyshire) als zoon van Richard (een mijnwerker) en Susannah Gascoyne. Hij huwde met Linda (geen verdere gegevens). Hij was ook bekend als Thomas Jeb Gascoyne, Thomas Jefferson Gascoyne of Thomas Mills, de schuilnaam waarmee hij in Australië herbegon met koersen.

Gascoyne begon met wielrennen in 1893. In 1896 viel hij het wereldrecord over 25 mijl aan dat hij met vestigde met 57’18”4/10. Volgens de krantenverslagen werd hij gegangmaakt door een driezitter, die hij voorbijreed omdat die te traag was.

Gascoyne viel nog verschillende andere records aan zoals dat van de twee mijl op een tandem met Sidney Jenkins en de kwartmijl met vliegende start. Door zijn grote bekendheid werd zijn aankomst in 1901 in de Verenigde Staten uitgebreid door de New York Times, waarbij hij voor de eerste keer Thomas Jefferson Gascoyne werd genoemd. De krant beweerde dat hij nog nooit was verslagen in een achtervolgingskoers en op 20 juli 1901 versloeg hij de beroemde “Major” Marshall Taylor twee maal in Boston. De volgende dag won Gascoyne eerst een halve mijl handicapkoers, maar hij in de daaropvolgende achtervolgingskoers voor de eerste keer geklopt omdat hij geen rust genomen had.

Om onbekende redenen verkoos Gascoyne het professioneel wielrennen de rug toe te keren, kort nadat hij terugkeerde naar Europa. Hij emigreerde naar Australia met een andere wielerrenner H. Brown, een specialist in handicapkoersen. In plaats van hun brood te verdienen met hun sport, deden ze jarenlang slecht betaalde handenarbeid en pas na enkele jaren gingen ze onder valse namen deelnemen aan amateurkoersen; Gascoyne werd Thomas Mills en Brown werd Atkinson. Geen van beiden was eigenlijk wedstrijdfit, maar het talent van Gascoyne was zo overduidelijk dat een geruchtenmolen begon waardoor beide mannen uiteindelijk gedwongen werden om hun identiteit bekend te maken. De tweede carrière kan Gascoyne kon starten. Door als stoker te werken was zijn uithoudingsvermogen verminderd, maar zijn onmiskenbare “scratch” maakte hem zeer populair in Sydney waar hij in 1907 de Five Mile Scratch Race won. In januari 1912 werd hij met zijn ploegmaat Alan Lloyd elfde in de Zesdaagse van Sydney. In december 1912 weigerde hij deel te nemen aan de Zesdaagse van Sydney met zijn oude ploegmaat Sidney Jenkins omdat hij de Zesdaagse van Melbourne niet kon verlaten zonder zijn goede uitslag kwijt te geraken.

Naast de piste liet Gascoyne zijn talent ook een aantal keer zien op de weg. In 1909 start hij met een handicap van 3 minuten in de vermaarde Melbourne - Warrnambool wedstrijd en rijdt uiteindelijk de derde tijd achter Snowy Munro en Albert Pianto. In 1911 start hij nogmaals in deze wedstrijd, ditmaal van scratch, maar met minder succes.

Op 7 februari 1916 bood Gascoyne zich aan als vrijwilliger te Preston (Melbourne) en werd hij ingedeeld bij het 21ste Australische Bataljon. Na zijn opleiding in Engeland vertrok hij naar het front in Frankrijk op 16 september 1916. Gascoyne kwetste zich aan de knie bij een val en verbleef tussen 17 februari en 6 maart 1917 in het hospitaal. Hij bracht het tot korporaal, maar sneuvelde op 4 oktober 1917 te Passendale tijdens de derde Slag van Ieper op 41-jarige leeftijd. Zijn lichaam werd nooit teruggevonden en zijn naam staat vereeuwigd op de Menenpoort (Panel 23).

Uitslagen (onvolledig)[]

1897 – prof (individueel)[]

  • 00-00-1897: 2de in 2de reeks Wereldkampioenschap, snelheid
  • 00-00-1897: 4de in 1ste halve finale Wereldkampioenschap, snelheid
  • 07-11-1897 – 2de in 2de internationale koers, 2000 m, Marseille, Vélodrome du Prado
  • 07-11-1897 – 2de in tandemkoers (met H. Brown), Marseille, Vélodrome du Prado

1899 – prof (individueel)[]

  • 09-06-1899: 2de Nationaal Kampioenschap van Engelang, 1 mijl, New Brighton

1900 – prof (individueel)[]

  • 01-07-1900: 1ste in 2de reeks GP de l'UVF, sprint
  • 01-07-1900: 1ste in 2de halve finale GP de l'UVF, sprint
  • 01-07-1900: 2de finale GP de l'UVF, sprint
  • 05-08-1900: 1ste in quarter mile, Catford

1901 – prof (individueel)[]

  • 21-07-1901: 1ste in halve mijl, Newark, Vailbuirg Track
  • 21-07-1901: 1ste in 5-mijl achtervolging, Newark, Vailbuirg Track
  • 15-09-1901: 1ste in 3de reeks GP de Paris, snelheid, 1000 m, Vincennes, La Cipale
  • 19-09-1901: 2de GP des Etrangers (meeting GP de Paris), Vincennes, La Cipale
  • 22-09-1901: 3de in 2de halve finale GP de Paris, snelheid, 2000 m, Vincennes, La Cipale

1909[]

  • 02-10-1909: 3de tijd Melbourne - Warrnambool

1911[]

  • 14-10-1911: 71ste tijd Melbourne - Warrnambool

1912 – prof (individueel)[]

  • 01-01-1912: 11de in Zesdaagse van Sydney (met Alan Lloyd) (1 tot 6 januari 1912)
  • 24-02-1912: 5de in Zesdaagse van Melbourne (met Alan Lloyd)

Bronnen[]

Advertisement